Choroby układu nerwowego dotykają coraz większą grupę osób. Choć nie należą one do chorób cywilizacyjnych, z pewnością tempo życia oraz czynniki zewnętrzne działają na niekorzyść naszego organizmu. Objawy chorób układu nerwowego mogą mieć różny poziom natężenia i charakteryzować się rozmaitymi ścieżkami przebiegu. Wiele z chorób układu nerwowego ma swój początek w zaburzeniach pracy naszego mózgu. Dlatego też pierwszym objawem w przypadku wystąpienia chorób neurologicznych jest przewlekły ból głowy i inne, związane z tym zaburzenia (np. zaburzenia widzenia, smaku, węchu, etc). Warto pamiętać o tym, że choroby neurologiczne w znaczący sposób wpływają na nasze życie – dlatego tak ważne jest, by mieć świadomość występowania najczęstszych z nich,  ich przyczyn oraz możliwości leczenia.

Co może być przyczyną chorób neurologicznych?

Duża część chorób neurologicznych jest nabyta, to znaczy powstaje i rozwija się w trakcie naszego życia niezależnie od etapu wiekowego. Co prawda istnieją również choroby genetyczne (takie jak Huntingtona, czyli choroba prowadząca do degeneracji niektórych części mózgu), jednak znacząca większość z nich pojawia się na drodze uszkodzenia układu nerwowego. Przyczyną pojawienia się chorób układu nerwowego mogą być różnorakie infekcje – nie tylko bakteryjne, ale również wirusowe, grzybicze czy powstałe w wyniku zatrucia. Inną przyczyną występowania chorób neurologicznych jest zaburzona praca układu krwionośnego, który nie dostarcza komórkom nerwowym dostatecznej ilości krwi. Kolejną z przyczyn powstawania chorób układu nerwowego są patologie związane z nowotworem, np. guz mózgu, który nieodwracalnie wpływa na sposób jego funkcjonowania. Dla zdiagnozowania przyczyn powstania lub jako element służący powstrzymaniu rozwijania się chorób układu nerwowego niezbędna jest wizyta u specjalisty.

Jakie choroby układu nerwowego występują najczęściej?

Najczęściej występującymi chorobami neurologicznymi są padaczka, choroba Alzhaimera oraz choroba Parkinsona. Dwie ostatnie nazywane są chorobami neurodegradacyjnymi, ponieważ prowadzą one do stopniowego otępienia i utraty większości funkcji nerwowych umożliwiających codzienne funkcjonowanie. Padaczka natomiast należy do przewlekłych chorób neurologicznych i przyjmuje różny charakter. Może występować w formie padaczki dziecięcej, padaczki skroniowej (występującej najczęściej wśród osób dorosłych) oraz padaczki alkoholowej. W medycynie wyróżnić można około 30 rodzajów napadów padaczkowych – wszystkie z nich zależne są od historii choroby pacjenta. Na padaczkę choruje ok. 50 milionów osób w różnym wieku. Innym chorobami neurologicznymi, które w znaczący sposób wpływają na życie człowieka nimi obciążonego, są stwardnienie rozsiane oraz autyzm. Z obiema chorobami pacjenci zmagają się od momentu ich diagnozy do końca życia – terapia jest bardzo indywidualna i niezbędne są cykliczne konsultacje z lekarzem.

Jak leczyć choroby układu nerwowego?

Na pytanie o to, jak leczyć choroby neurologiczne, nie ma jednej odpowiedzi. Wśród chorób układu nerwowego z całą pewnością wyróżnić należy wiele zmiennych, które wpływają na poziom i częstotliwość terapii oraz przyjmowanych leków. Z pewnością dużą rolę w spowolnieniu chorób układu nerwowego odgrywa odpowiednia dieta i tryb życia. Należy pamiętać, że funkcjonowanie w stresie, choć nie stanowi głównej przyczyny chorób neurologicznych, bardzo często oddziałuje niekorzystnie na nasz układ nerwowy i może przyczynić się do przyśpieszenia rozwoju chorób. W przypadku niektórych schorzeń neurologicznych terapia trwać musi całe życie – niektóre z nich, dzięki odpowiedniej terapii, zostają odpowiednio tłumione i nie zagrażają życiu pacjenta. Choroby takie jak Alzheimer wymagają całościowej kontroli specjalisty – nie tylko przez wzgląd na funkcjonowanie chorego, ale również jego rodziny, która w znacznym stopniu może pomóc w spowolnieniu najcięższych symptomów. Niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z chorobą neurologiczną o słabym natężeniu, czy taką, która będzie towarzyszyła pacjentowi do końca życia, w leczeniu chorób neurologicznych najważniejsza jest systematyczna terapia, stosowanie się do zaleceń specjalistów, przyjmowanie odpowiednich medykamentów i stosowanie się do sugestii lekarza prowadzącego.